Een fraaie villa van de architect Hanrath, gebouwd in de jaren twintig, functioneerde gedurende een periode als twee aparte woonhuizen voor twee gezinnen. De tuin werd botweg met een schutting in tweeën gedeeld.
De opdracht was om het "doorgeknipte" gevoel te verminderen en de schutting te camoufleren.
Er werd een gebogen laantje van hoogstam malussen geplant dat de blik wegleidde van de harde rechte schutting. Ook welige beplanting en hoge groenblijvende heesters maakten dat de schutting geen aandacht meer vroeg. Aan het eind van het halfronde gras werd een sokkel gemetseld voor een mooi Hermesbeeld.

De tuin was net klaar toen het huis van de buren in de verkoop kwam. De klant besloot om de twee huizen weer tot een mooie villa terug te brengen. En.....de schutting kon eruit.
Bij herstel van de oorspronkelijke vorm van het huis werd een mooie loggia met hardstenen details het hart van de achtergevel. Om de eenheid van huis en tuin te bewerkstelligen ontwierp ik een lange centrale vijver achter de loggia. De nog jonge malussen werden herschikt rond de vijver in het middendeel.

Het rechter tuindeel werd in balans gebracht met het reeds aangelegde linker gedeelte. Een oude pergola die bij het nieuwe deel hoorde werd helemaal in oude glorie hersteld. De pergola was niet een plek die uitnodigde om te gaan zitten maar eerder een iets hoger gelegen verkeersgebied. Om het niet een podiumachtig terras te laten lijken werd er stevige groenblijvende beplanting tussen de oude rode flagstones geplant. Het uitzicht uit de kamer werd daarmee zomer en winter prettig aangekleed. De pergola eindigde op een blinde muur. Daar werd een vriendelijk meisjeskopje als spuger aangebracht. Een bassin ervoor werd opgemetseld van dezelfde steen als het trasraam van het huis.